Τι σημαίνει να είσαι χίπης;

Το χιππικό κίνημα γεννήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του '60. Είναι μία τάση που ορίζεται πρώτα από τον πασιφισμό της, την άρνηση να υποταχθεί στους κανόνες που επιβάλλει η κοινωνία, όπως είναι η εργασία και η υποδούλωση στην καταναλωτική κοινωνία, καθώς και την πάλη κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.

Ο Χιπίστικος Τρόπος Ζωής

Να είσαι χίπης είναι πρώτα απ' όλα μια φιλοσοφία, μια νοοτροπία που εμπνέεται από τις ανατολικές χώρες. Η ελευθερία να ζεις όπως θέλεις, αυτή ήταν η αρχή τους! Η ελευθερία να διαθέτουν το σώμα τους όπως επιθυμούν, με μακριά μαλλιά, υιοθετώντας ρούχα με μποέμ στυλ.

Στην εποχή εκείνη, οι χίππυς χρησιμοποιούσαν κανναβίς και τεχνητούς παραδείσους για να αποδράσουν σε ένα σύμπαν που πίστευαν ότι ήταν καλύτερο και που ήταν συνώνυμο της ευτυχίας.

Παρόλο που δεν κατάφεραν να επιτύχουν τους στόχους τους για να αλλάξουν τον κόσμο, οι χίπпи κατάφεραν τουλάχιστον να σταματήσουν τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Πολλοί νέοι που κλήθηκαν να υπηρετήσουν μουσική αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σε ό,τι θεωρούσαν ως δεσμεύσεις μιας καλά-σκέφτοντας Αμερικής.

Το κίνημα των χίππις άφησε σφραγίδες στην κοινωνία, όπως η απελευθέρωση των ηθών, οι διαμαρτυρίες για την ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών, και οι άδικες συμπεριφορές κατά των μειονοτήτων.

Woodstock: Γέννηση ενός μουσικού είδους και ενός μοναδικού φεστιβάλ

Ένα τε völlig νέο μουσικό ρεύμα αναδύεται από αυτό το χίππυ κίνημα, ένας ήχος ποπ/ροκ με στίχους που έχουν αντιστασιακή διάθεση.

Διάφορα φεστιβάλ διοργανώνονται παντού και συγκεντρώνουν έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που κατασκηνώνουν εκεί για να περάσουν τη νύχτα, ώστε να είναι στην πρώτη γραμμή. Οι φεστιβαλιστές βλέπουν εκείνον τον χώρο ως ευκαιρία συνάντησης, σαν έναν προσκυνηματικό τόπο.

Απορριπτόμενοι από την κοινωνία απλώς και μόνο επειδή είναι ανενεργοί και ζουν σε κοινότητες, θεωρούνται ως παρίες. Αυτές οι συναυλίες τους δίνουν την ευκαιρία να συναντηθούν μεταξύ τους, χωρίς να αντιμετωπίζουν καμία κριτική από άλλους.

Το πιο γνωστό φεστιβάλ ήταν χωρίς καμία αμφιβολία το Woodstock, που πραγματοποιήθηκε το 1969 στο Bethel της πολιτείας της Νέας Υόρκης, έξω από την πόλη στις ορεινές περιοχές Catskill. Ο προγραμματισμένος χώρος είχε σχεδιαστεί να φιλοξενήσει 50.000 θεατές από τις 15 έως τις 17 Αυγούστου 1969, αλλά τελικά το φεστιβάλ φιλοξένησε 500.000 άτομα.

Παρακολούθησαν τις παραστάσεις σπουδαίων καλλιτεχνών που έχουν μπει στη legend όπως ο Τζίμι Χέντριξ, ο Τζο Κόκερ, η Τζάνις Τζόπλιν και η Τζόαν Μπαάζ.

Θα παραταθεί για μία μέρα ακόμα, παρά τις αντίξοες συνθήκες. Οι καιρικές συνθήκες δεν προκάλεσαν θανάτους από ηλεκτροπληξία. Παρ' όλα αυτά, θα μετρήσουμε 3 θανάτους, είτε από υπερβολική δόση είτε από ατύχημα με τρακτέρ που πέρασε πάνω από μια σκηνή στη μέση της νύχτας.

Θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί ότι το φεστιβάλ διοργανωνόταν κάθε χρόνο. Όμως, αυτό δεν ισχύει. Πράγματι, τα πολλά λογιστικά προβλήματα οδήγησαν τους διοργανωτές σε χρέη. Ο λόγος; Πολλοί άνθρωποι μπήκαν χωρίς να πληρώσουν. Εκείνη την εποχή, η είσοδος ήταν 6 δολάρια. Υπήρξε μια σημαντική απώλεια και δεν μπορούσαν να πληρώσουν τη ενοικίαση του εξοπλισμού και τους καλλιτέχνες. Η παρέμβαση των διασωστών πολλές φορές για άτομα που ήσαν εντελώς υπό την επήρεια ναρκωτικών έβαλε τέλος σε αυτό το γεγονός που έγινε ιστορικό.

Οι διοργανωτές δεν είχαν άλλη επιλογή από το να πουλήσουν τα δικαιώματα στη Warner για να εξοφλήσουν τα χρέη τους. Εάν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτό το θρυλικό φεστιβάλ των χίπις, ρίξτε μια ματιά στο άρθρο μας που είναι αφιερωμένο στο φεστιβάλ του Woodstock.

Ο Ιππικός Στυλ ένδυσης

Είναι προφανές ότι όταν παρατηρούμε τους χίπις στα 70s, η ενδυματολογία τους ήταν συχνά απλή ή πολύ ρουστίκ για τις κοπέλες. Κάποιοι δεν φορούσαν παπούτσια, ενώ άλλοι φορούσαν σανδάλια όταν αποφάσιζαν να βάλουν. Για τους άντρες, ήταν παντελόνι φαρδύ και μία ανοιχτή μπλούζα, ενώ οι γυναίκες συνήθιζαν να φορούν μία μακριά φόρεμα με λουλούδια ή πολύ κοντή.

Μακριές Φόρεμα μποέμ

Τα μαλλιά ήταν πολύ μακριά και για τα κορίτσια και για τα αγόρια, κάτι που αποτελούσε μία αντίδραση στη συμπεριφορά των στρατιωτών που είχαν το κεφάλι ξυρισμένο μόλις στρατεύονταν. Τα κορίτσια, φυσικά, δεν φρόντιζαν ιδιαίτερα την εμφάνισή τους όσον αφορά την τρίχα. Συχνά περιπλανώμενος, ο χίπι δεν φοράει πολλά πάνω του. Οι γυναίκες, είχαν μία τσάντα χιαστί με φούντες και συχνά από σουέτ ή καστόρι σε καφέ χρώμα.

Αυτή η εμφάνιση μαρτυρούσε την αμφισβήτησή τους να αποδεχτούν την καταναλωτική κοινωνία όπως μας την επιβάλλουν. Για αυτούς, ο καπιταλισμός χρησίμευε μόνο στο να χρηματοδοτεί πολέμους ενώ αυτοί προώθησαν την ειρήνη.

Πρέπει να πούμε ότι εκείνη την εποχή, ο πληθυσμός διαχωριζόταν ανάμεσα στους περιθωριακούς και στους "καλά γεννημένους". Αν οι χίπιδες φορούσαν πολύχρωμα και "μποέμικα" ρούχα, για μια άλλη μερίδα, ήταν πουλόβερ με ψηλό γιακά και μίνι φούστα με κολάν για τα κορίτσια, και πουλόβερ με τζιν για τα αγόρια. Το μόνο κοινό σημείο ανάμεσα στις δύο κατηγορίες ανθρώπων είναι ίσως το παντελόνι καμπάνα που επιβίωσε στις επόμενες δεκαετίες.

Η χίπισσα αμφίεση έγινε κατάλληλη με την άφιξη του ντίσκο, αλλά με πιο κομψό στυλ. Έγινε μια αστική εμφάνιση, χωρίς την ψυχεδελική διάθεση. Από εδώ προήλθε η μποέμικη μόδα, με ρούχα που έχουν τις ρίζες τους στη χίπισσα αλλά είναι πολύ πιο κομψά και εκλεπτυσμένα, κατάλληλα για όλες τις περιστάσεις. Αν σας αρέσει αυτό το στυλ, σας προτείνουμε τη απαραίτητη συλλογή μας από μακριές μποέμικες φορέματα.